Frankenweenie, Dracula. Part III

Ponownie zapraszam na Dreamers Play



Dracula dołączył do rozmowy.
Frankenweenie dołączył do rozmowy.

D- Obwiniają Cię?

F- Nie. Sam się nie obwiniam. Nie powiedziałem mu o tym, że wątpiłem w jego odwagę. Zostawił nawet list, w którym przeprosił za to, że mnie opuścił. Podziękował, że chociaż ja uprzyjemniłem mu życie. Zabił się razem z dziewczyną. Popłynęli w lepszą stronę. Gdzie mogą być szczęśliwi…

F- Teraz, ja też jestem.

D- Więc dlaczego się smucisz, skoro jesteś szczęśliwy?

F- Bo nie mam nikogo. Tylko brat mnie akceptował.

F- A teraz jestem sam.

D- Masz przecież mnie.

F- Niedługo znikniesz.

D- Nigdzie się nie wybieram.

F- Trafiłeś w sedno z zespołem. Młody uwielbiał grać ich piosenki.
Zwłaszcza tą jedną.

D- Opowiedz mi o nim.

F- Był zupełnie inny niż ja. Blond włosy, niebieskie oczy… Cholernie
przystojny. Każda dziewczyna się w nim kochała. Był zdolny, inteligentny… Wybrał tą, która była dla niego wyzwaniem, zakazem.

F- Nie lubię mówić o nim w czasie przeszłym. Przecież on gdzieś tam jest. Teraz.

D- Kiedyś do niego dołączysz.

F- Może nawet całkiem niedługo.

D- Nie. Nie możesz.

F- Dlaczego?

D- Bo ja Cię potrzebuję.

Frankenweenie opuścił rozmowę.

D- Przepraszam.

Dracula opuścił rozmowę.
Frankenweenie dołączył do rozmowy.

F- Nie możesz mnie potrzebować! Przecież nic ode mnie nie masz. Nie można potrzebować kogoś, kto na ciebie nie oddziałuje. Nie!

F- Nie mów tak więcej.

Dracula dołączył do rozmowy.

D- Nie masz prawa decydować o tym co mogę, a czego nie mogę robić, czuć czy myśleć.

D- Niesamowicie mnie intrygujesz. Dajesz w końcu jakiś cel, zagadkę do rozwiązania.

F- Jak samobójca może być celem życiowym?

D- Nie jesteś samobójcą!

F- Jeszcze nie.

D- Pozwól mi.

F- Jeśli to zrobię, będziesz cierpieć, a do tego dopuścić nie mogę.

D- Dlaczego?

F- Bo mi zależy.

Frankenweenie opuścił rozmowę.

D- To jest Twoim problemem. Zależy Ci na ludziach, których nie obchodzisz. Ale ja jestem inny. Bo widzisz…

D- Mi też zależy.

Frankenweenie dołączył do rozmowy.

F- Żartujesz.

D- Nie.


F- To nie jest mój problem. Jest to znaczna jego część.

D- Nie uwierzę w to, że Twoje uczucia w stosunku do tych ludzi są źle
odbierane przez społeczeństwo i to dlatego jesteś samotny…

D- I to było rzeczą, którą akceptował Twój brat!

F- Dobry jesteś. Takie trudne do uwierzenia fakty? Dlaczego?

D- Bo jestem taki sam.

Dracula opuścił rozmowę.
Frankenweenie opuścił rozmowę.